Het leven van Bram Nederbragt staat volledig in het teken van sport. Zo deed hij onder meer aan kickboksen, voetbal en tennis. Maar zijn grote passie is en blijft judo. Dat begon op zijn 4e jaar met tuimeljudo. Afgelopen jaar werd de inmiddels 16-jarige Haarlemmer, enigszins tot zijn eigen verbazing, Nederlands kampioen en vervolgens zelfs vijfde van Europa.
Over de reden dat hij begon met judoën lopen de verhalen uiteen. Volgens zijn moeder was het omdat de kleine Bram nogal beweeglijk was. Maar dat zowel zijn vader als zijn opa ook al judoden kan volgens Bram ook wel eens mee hebben gespeeld. Bram herinnert zich vooral dat hij judo al snel heel leuk vond en dat hij dat zo vaak mogelijk wilde doen. “Ik kon en kan er geen genoeg van krijgen”, zegt Bram. En dat is maar goed ook, want nu hij op topniveau actief is, betekent dat zes dagen per week trainen, waaronder eenmaal per week in Papendal op het Nationaal Trainings Centrum. “Het leukste aan judo vind ik het spelletje als totaal, dus zowel het krachtgedeelte als de techniek als de tactiek. Maar zeker ook het sociale aspect: je moet samen heel hard trainen en mede daardoor ontstaan er sterke vriendschappen.”
Reality check
Bram begon bij Sportschool Nijhoff, waarvoor hij ook op recreatief niveau in wedstrijden uitkwam. Destijds deed hij nog meerdere sporten tegelijk, tot hij zo rond zijn 11e jaar besloot volledig te kiezen voor judo. Kort daarop maakte hij de overstap naar Kenamju, want inmiddels stond hij wel als talentvol te boek. De overstap werd een flinke reality check voor Bram, want de weerstand werd groter en winnen lukte hem daardoor vrijwel niet meer. “Ik realiseerde me dat ik helemaal niet zo goed was. Ik werd alleen maar gegooid, het was echt overleven. Maar ik dacht dat dat erbij hoorde, dat dit was hoe judo op niveau eruitzag. Ik haalde mijn plezier uit kleine dingen. Af en toe je favoriete worp toepassen, of een veegje geven. Pas na anderhalf, twee jaar begon ik weer eens wat potjes te winnen. Doorzettingsvermogen? Zou kunnen, maar ik was misschien ook wel een beetje naïef haha.”
Bram werd veel sterker en beter van de hogere weerstand. Datzelfde gold voor het trainen met jongens die ouder, beter en meer ervaren waren dan hij, zoals Romec Schneider en David Bergfeld. Ook trainde Bram, mede omdat hij altijd groot was voor zijn leeftijd, met judoka’s uit hogere leeftijdscategorieën. Dat betaalde zich voor het eerst uit toen hij 14 jaar was en de derde plaats in de wacht wist te slepen op het NK in de categorie +66 kilo. Zijn eerste grote prijs. Hij zette de stijgende lijn door met begin dit jaar als bekroning de eerste plaats op het NK in de categorie tot 18 jaar (tot 90 kilo).
Stappie omhoog
“Vlak voor het NK was ik ziek geweest. Eerlijk gezegd ging ik erheen met de gedachte: ‘dat wordt één potje judoën en weer naar huis’. Maar ik won alles. Toen veranderde er veel. Ik kreeg de zwarte band en werd toegelaten tot de European Cadet Cup waardoor ik aan drie toernooien in het buitenland mocht meedoen. Dat begon in Zagreb, waar ik de eerste pot heb gewonnen en daarna tegen de nummer één van de wereld mocht judoën. Dat heb ik verloren, maar was wel weer een hele leerzame ervaring. En ik stond versteld dat ik ook dat ‘stappie omhoog’ kon maken en heb mijn ogen uitgekeken hoe zo’n toernooi is opgezet qua organisatie, logistiek, et cetera.”
Op het volgende internationale toernooi in Bremen stond Bram heerlijk te judoën en wist hij zomaar de tweede plaats te halen, de prestatie waar hij tot nu toe het meest trots op is. ‘Polen’ volgde en daar haalde hij de top-10. Door de combinatie van die twee prestaties was hij geplaatst voor het EK onder 18 in Portugal. Er ging wederom een wereld voor hem open en hij stond weer versteld van hoe goed alles geregeld was en van het niveau van de tegenstanders. Hier kwamen de besten van Europa bij elkaar, en daar stond hij zomaar tussen. “Steeds stapje voor stapje omhoog en zo heb ik dat toernooi ook benaderd: potje voor potje, één ding tegelijk. Dat ging heel goed en uiteindelijk ging ik op voor de derde plaats. Dat lukte helaas net niet, waardoor ik als vijfde eindigde. Evengoed een prestatie waar ik trots op ben, want ik had überhaupt nooit gedacht dat ik ooit zover zou komen.”
Van vliegveld naar examen
Zo werd 2023 alles bij elkaar een topjaar voor Bram, die ook nog eens slaagde voor de mavo op het Schoter Scholengemeenschap. Ook op dat vlak werd een topprestatie van hem gevraagd. “Mijn examen Aardrijkskunde was direct na een buitenlands toernooi. Het vliegtuig landde een uur voor dat examen en ik ben vanaf het vliegveld in één ruk doorgegaan, bijna zonder geslapen te hebben.” Bram haalde het examen en wist dus te slagen. Inmiddels zit hij op het Nova College CIOS Haarlem, wat helemaal aansluit bij zijn passie voor sport. “Ik houd ervan om voor groepen te staan en doe dat ook onder meer door het geven van judoles en bij het surfen, wat een hele grote hobby van mij is. Het CIOS vind ik dan ook een hele leuke opleiding die goed bij me past.”
Voor komend jaar heeft Bram als ambitie om zich wederom te plaatsen voor het EK en als het even kan ook voor het WK. En mocht dat onverhoopt niet lukken, dan doet de 16-jarige Haarlemmer een nieuwe poging als hij uit mag komen in de categorie <21. Want Bram mag ambitieus zijn, hij wil zich er vooral op richten om zichzelf te verbeteren, het maximale eruit te halen. In dat verband noemt hij iets als de Olympische Spelen meer een droom dan een doel. “Het was voor mij al een grote verrassing dat ik aan het EK mee mocht doen en dan ook nog eens een 5e plaats wist te halen. Ik blijf hard werken en probeer me te verbeteren, wie weet wat er dan nog meer inzit.”
Om de deelname aan de diverse toernooien, reis- en verblijfskosten en natuurlijk alle andere uitgaven te bekostigen, is Bram een crowdfunding gestart op Talentboek Haarlem. U kunt Bram daar steunen in zijn strijd op weg naar de top van Europa en misschien zelfs de wereld. Elke euro is welkom, bijdragen kan via zijn profielpagina.
