Vol trots kijkt Nikita den Boer terug op haar eerste Paralympische Spelen. Op de slotdag won de 30-jarige Haarlemse een bronzen medaille op de marathon (T54) in een persoonlijk en Nederlands record van 1.38,16 uur. Eerder reed de wheeleratlete tijdens het toernooi op het tartan van het Olympic Stadium in de finales van de 1.500 meter en vijf kilometer.
De totale ervaring vond Nikita ‘heel gaaf’. ´We mochten meer dan vooraf werd gedacht. Je kon redelijk vrijuit bewegen. De marathon was in Tokio, terwijl bij de Olympische Spelen alle atleten in Sapporo liepen´, blikt Nikita terug op haar debuut. Of het naar meer smaakte? ´Zeker weten. De rek is er nog lang niet uit, gezien de persoonlijke records. Bovendien is Parijs al over drie jaar en dicht bij huis. Tegen die tijd zijn toeschouwers weer welkom, hoop ik.’
Die toeschouwers waren er niet in Tokio, waar Nikita op de vijf kilometer (T54) een rechtstreekse finale reed en als vierde eindigde (11.15,37), nipt achter de Amerikaanse Tatyana Mc Fadden (11.15,13). ´Dat was een zware wedstrijd, waar het in de laatste 150 meter heel spannend was. Het was droog en een lekker weertje en zo’n resultaat en het persoonlijk record had ik nooit verwacht.’
De stoel heelhouden
Op de 1500 meter (3.29,11) werd Nikita op een koude en natte atletiekbaan zevende. ´Voor mij was dit een bonusfinale, waarin ik niet koste wat kost vol in strijd wilde mengen. Ik was meer bezig om mezelf en de stoel heel te houden voor de marathon. Want dat was de afstand waarvoor ik was gekomen.´
Die marathon liep voor Nikita uit op een grote inhaalrace. Na de vroege start (6.40 uur) regende het de hele ochtend pijpenstelen. Niet makkelijk voor de vele atleten die de 42 kilometer en 195 meter af moesten leggen. ´Ik was veel bezig met m’n klister. Dat is plakkerig spul voor mijn handen, zodat het beter pakt aan je hoepel.´
Meteen na de start ging de Amerikaanse Susannah Scaroni er vandoor in het 16-koppige deelnemersveld. ´Ik dacht: die zien we nooit meer terug. Ik reed achterin in een compact groepje. In eerste instantie ging het helemaal niet zo goed. Bij iedere versnelling was ik net te laat en moest ik een extra inspanning leveren om bij te komen.´
Zware helling
Tot grote verbazing van Nikita viel de een na de andere wheeler voor haar terug, naarmate de race vorderde. ´Ik kwam bij de beste acht, zeven en lag zelfs zesde. Toen kwam ik Scaroni tegen en was ik vijfde. Op 40 kilometer was een steile heuvel waar nog twee deelnemers werden ingehaald. Die helling was zwaarder dan verwacht. Vooraf hadden we geen verkenning kunnen doen, maar het plan was sowieso om daar te versnellen. Het werd uiteindelijk een close finish.’
De Australische Madison de Rosario won (1.38,11 uur), voor de Zwitserse Manuela Schaer (1.38,12) en Nikita zelf volgde vier tellen later. ´Het was een pr van twee minuten en mijn hoop op een medaille is waarheid geworden. Ik weet dat ik nog niet aan m’n top ben. Tactisch kan ik nog veel leren en dat ga ik de komende maanden doen, met mijn coach Arno Mul. Op 3 oktober is de London Marathon en 7 november New York.’
